Jeuk. Choreografie Lonneke van Leth. T/m 16 sept. in Theater aan het Spui. www.lonnekevanleth.com.

Het onvermogen je tot de ander te verhouden
***

Den Haag
Roos van Put

De choreografie kent exact genoeg keerpunten. Sfeer in dans en muziek sluiten per onderdeel naadloos op elkaar aan en de asymmetrie in compositie wordt telkens op het juiste moment vervangen door symmetrie. Waar vier danseressen nu eens simultaan bewegen en dan weer de confrontatie met de enige man in het gezelschap opzoeken, verandert de bewegingstaal van scherp en hoekig naar vloeiend en zacht. In ‘Jeuk’, de nieuwe voorstelling van Lonneke van Leth, toont de choreografe zich opnieuw van een onbekende kant. Niet alleen omdat zij samenwerking heeft gezocht met jazzmusicus en –componist Michael Varekamp, maar ook omdat zij weer iets onverwachts neerzet. Waar bij ‘De kamer van de twee zusters’ de focus lag op het verhalende element, kwamen bij ‘Dansjemat’ totaal verschillende soorten muziek en dans samen waarbij een competitief element de rode draad was.
Nu kiest de choreografe voor een meer abstracte benadering van een realistisch gegeven – soms met een licht verhalende toon. Het draait binnen ‘Jeuk’ om het onvermogen je tot de ander te verhouden, ofwel, binnen de massa geen aansluiting kunnen vinden. Zij brengt dit tot uiting in lichamen die naar elkaar toe bewegen maar die op het moment van botsing wijken. Ook vinden letterlijk harde confrontaties en uitdagingen plaats, soms tot stand gebracht door mimiek en licht dwingende neigingen, dan weer als harde botsing. Zelden of nooit is er oogcontact en de vier vrouwen en die ene man blijven individuen, eenzame lieden in een groep. Met ‘Jeuk’ toont Van Leth aan dat zij zichzelf telkens weer opnieuw weet uit te vinden. Enig minpuntje is het eerste deel, dat ietwat te lang is.